dziedzina techniki obejmująca zagadnienia uzyskiwania i stosowania temp. niższych od temp. otoczenia za pomocą urządzeń chłodniczych, a także nauka zajmująca się podstawami techniki chłodniczej. Chłodnictwo odgrywa znaczącą rolę w przemyśle i handlu spoż., umożliwiając przechowywanie, produkcję i transport nietrwałej żywności; w przemyśle chem., gdzie warunkuje szereg procesów i technologii (m.in. skraplanie gazów, krystalizację soli i ich roztworów, destylację frakcjonowaną i wiele innych), w rolnictwie i ogrodnictwie (jarowizacja, spowalnianie lub zatrzymywanie procesów wegetatywnych roślin); w medycynie, gdzie umożliwia przechowywanie krwi, tkanek, preparatów oraz realizację zabiegów krioterapeutycznych i kriochirurgicznych; w kształtowaniu środowiska życia i pracy ludzi (np. klimatyzacja pomieszczeń), a także w innych dziedzinach. Przechowywanie żywności w niskich temp. było znane od dawna: czynnikiem chłodniczym był lód gromadzony zimą w podziemnych, specjalnie kopanych pomieszczeniach; 1810 konstruktor ang. J. Leslie zbudował pierwszą chłodziarkę absorpcyjną, zaś 1834 jego rodak Jack A. Perkins wynalazł chłodziarkę sprężarkową; 1860 franc. konstruktor F. Carré zastosował w budowie chłodziarki amoniak, jako czynnik chłodniczy, wodę zaś - jako pochłaniacz; 1870 niem. inżynier K. Linde opublikował teoretyczne zasady budowy chłodziarek; 1922 do czynnika chłodniczego dodano wodoru, co umożliwiło wyeliminowanie z układu chłodziarki pompy; 1930 we Francji zastosowano jako czynnik chłodniczy freon (obecnie zakazany w konstrukcji chłodziarek przez umowy międzynar., jako wywołujący tzw. dziury ozonowe).
- STEFANOWSKI, Bohdan (1883-1976)
- SUBLIMACJA, ; polega na przejściu...
- WODA, tlenek wodoru, H 2 O