ADONIS

OBCE FORMY: Adonis (łac.), Adonis (ang.), Adónis (czes.), Adone (wł.), Adonis (ogólnie przyj. forma). Forma żeńska: Adonia.
MITOLOGIA:
Adonis, w mit. gr. bóstwo pochodzenia syr., ukochany Afrodyty; rozszarpany przez dzika; za zgodą Zeusa wracał co pół roku na ziemię. Symbol rozkwitu i zamierania przyrody; kult Adonisa rozprzestrzenił się w epoce hellenistycznej w krajach śródziemnomorskich.
BOHATEROWIE SZTUKI:
Mit Adonisa dostarczył tematów literaturze (m.in. Teokryt, Bion ze Smyrny), gł. jednak malarstwu staroż. (wazy gr., etruskie i rzym., malarstwo ścienne) i nowoż. (m.in. Tycjan, P. Veronese, A. Carracci, Guercino, P.P. Rubens, J. Ribera) oraz rzeźbie (m.in. A. Canova, B. Thorvaldsen, A. Rodin). Przemiany (Metamorphoseon), poemat epicki Owidiusza (I w.). Wenus i Adonis, poemat W. Shakespeare’a (1593). Adone, epos G. Mariniego (1623).

• Adonis, bohater mitów greckich,...
• Adonis, w mitologii greckiej...
• ADONIS, właśc. Ali Ahmad Sa?id...