Pochodzenia greckiego, oznacza: godna szacunku, silna w wierze, święta. Najbardziej znana z mitu o Tezeuszu, któremu pomogła wyjść z labiryntu, dając kłębek nici. INNE FORMY: Ariana. OBCE FORMY: Ariadna (łac.), Ariadne, Ariana (ang.), Ariadne, Ariane (fr.), Ariadna (hiszp., niem.), Arianna (wł.), Ar’jadna (ros.), Ariadna, Ariana (czes., słowac.), Arijadna (połud.-słow.).
MITOLOGIA:
Ariadna, w mit. gr. córka Minosa, króla Krety, i Pazyfae, siostra Fedry. Dzięki kłębkowi nici otrzymanemu od Ariadny (nić Ariadny), Tezeusz, po zabiciu Minotaura, mógł wyjść z labiryntu. Ariadna, porzucona przez Tezeusza na wyspie Naksos, w drodze powrotnej z Aten została poślubiona przez Dionizosa. Jego dar ślubny, piękny diadem Ariadny, przeniósł Zeus przeniósł między gwiazdy.
ZNANE POSTACIE:
Ariane Mnouchkine, fr. reżyserka teatralna (ur. 3 III 1939). Ariadna Szengiełaja, aktorka ros.
BOHATEROWIE SZTUKI:
Mit o Ariadnie był często wykorzystany w literaturze (m.in. I. Gundulić, A. Kotzebue, H. von Hofmannsthal) i muzyce (m.in. C. Monteverdi, G.F. Händel, J. Haydn, J. Massenet, R. Strauss). Bohaterki oper.: Ariadne auf Naxos Richarda Straussa, Arianna Monteverdiego, Arianna in Nasso J. Haydna, Arianna in Creta G.F. Händla. Ariadna, tragedia T. Corneille’a (1672). Ariane, powieść Clauda Aneta. Film Ariane, czyli miłość po południu. Ariadna Tarlo z trzytomowej powieści Sława i chwała J. Iwaszkiewicza (1956/62).
ARIADNA
Wielka księga imion