Pochodzenia greckiego lub łacińskiego, od słowa domo (poskramiać). Oznacza: ten, który odważnie poskramia swoich wrogów lub poskromiony, oswojony. Również: pochodzący z rodu Domicjuszów. ZDROBNIENIA: Domicjanek, Domiczek, Domiś. INNE FORMY: Domicjusz. OBCE FORMY: Domitian, Domitius (ang.), Domice, Domitien (fr.), Domitian, Domitius (niem.), Domitianos, Domitios (fiń., gr.), Dometijan, Domitij (ros.), Domicijan, Domitije (połud.-słow), Domicijonas, Domicianas, Domitas (litew.). Forma żeńska: Domicela, Domicja.
PATRON:
Św. Domicjan, biskup Tongres (VI w.). Stolicę biskupstwa przeniósł do Maastricht. Znany był z troski o ludzi ubogich i głodnych. (Wspomnienie 7 maja).
ZNANE POSTACIE:
Tytus Flawiusz Domicjan, cesarz rzymski, syn Wespazjana (ur. r n.e. 51).
DOMICJAN
Wielka księga imion