Pochodzenia starogermańskiego, od słów agin (miecz) i waltan (panować, władać). Oznacz: ten, który doskonale włada mieczem. Również skrócona forma imion Eginald, Egbert oraz podobnych. W Polsce występuje dopiero od XIX wieku. ZDROBNIENIA: Egonek, Egonuś, Eguś. OBCE FORMY: Egon (ogólnie przyj. forma), Egan (ang.), Egone (wł.), Egon, Egino (niem.), Egon (połud.-słow.).
NAZWISKA:
Egonowski.
ZNANE POSTACIE:
Egon Erwin Kisch, prekursor modern. dziennikarstwa (29 IV 1885–31 III 1948). Egon Naganowski, pisarz pol. (31 III 1913–2000). Egon Krenz, niem. polityk (ur. 1937).
- FRANKE Egon, (ur. 1935)
- EIERMANN Egon, (1904-70)
- Kisch Egon Erwin, (1885-1948)