Pochodzenia najprawdopodobniej hebrajskiego, od słowa mariam (napawać radością) lub od egipskiego meri-jam (ukochana przez Boga). Również od nazwy rzymskiego rodu Mariuszów. Imię to w Polsce występuje od XIII w., popularne zwłaszcza do XVIII wieku, w okresie kiedy imienia Maria, jako świętego, nie używano. ZDROBNIENIA: Mania, Mańka, Maniusia, Marianka, Marysia, Marysieńka, Marylka. INNE FORMY: Maria, Maryna, Maryjanna, Maryjenna, Maja, Marzena, Mariola, Marietta, Mariola. OBCE FORMY: Marianna, Mariana. Marion (ogólnie przyj. forma), Marianne (fr.), Marjana (ros.), Marijana, Marjana (połud.-słow.). Forma męska: Marian.
ZNANE POSTACIE:
Marianna, symbol Republiki Francuskiej, postać kobieca w czapce frygijskiej, której rysów użyczają słynne w świecie Francuzki (m.in. Brigitte Bardot, Catherin Deneuve). Maryla (właśc. Marianna Ewa) Wereszczakówna, młodzieńcza miłość Adama Mickiewicza (1799–1863). Marianne Craig Moore, poetka amer. (15 XI 1887–5 II 1972). Marian Anderson, amer. śpiewaczka operowa (17 II 1902–9 IV 1993). Marion Dönhoff, niem. publicystka (2 XII 1909–11 III 2002). Maria Marianna Fołtyn, pol. śpiewaczka operowa (ur. 28 I 1925). Marian Engel, pisarka kanad. (24 V 1933–16 II 1985). Marianna Bocian, pisarka pol. (ur. 1942).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Marianna z komedii Moliera Skąpiec (1668) oraz Tartuffe czyli Świętoszek (1664). Życie Marianny, nie dokończona powieść P. Marivaux. Marianna z komedii A. de Musseta Kaprysy Marianny (1833). Marion (Molly) Bloom z powieści Ulisses J. Joyce’a.
AFORYZM:
Za ostrożna jest Marianna,mówi: „Najpierw kwarantanna”. Bogusław Chmielarczyk
W POEZJI:
Lubi śpiewy długie, przeciągłe, katarynkę, lubi gdy się państwo bawiąi — zamęczona, z lekkim bólem głowy –zasypia w ciasnej norze szczęśliwa i uśmiechnięta,a sny ma roztańczone w takt muzyki balowej. Kazimiera Iłłakowiczówna, „Marianna”
PRZYSLOWIA:
Jak nie ma panny Marianny, dobra i Maryśka.
MARIANNA
Wielka księga imion