oldenburskie konie
rasa ciężkich koni gorącokrwistych, wyhodowana do celów zaprzęgowych w rejonie Oldenburga w wyniku krzyżowania miejscowego pogłowia z ogierami sprowadzanymi z Anglii i z terenu Hanoweru; wys. w kłębie do 170 cm; ciężar 500 do 900 kg; maść przeważnie gniada, kara i skarogniada; początkowo używane w rolnictwie i transporcie, od pocz. XX w. przekształcane w konie pociągowe, po II woj. świat. w konie sportowe i wierzchowe; przy ich udziale ukształtowały się pol. konie śląskie.