rasy psów myśliwskich, wyhodowane w Anglii w połowie XIX w.; występują w 4 rasach: seter angielski, s. irlandzki, s. irlandzki czerwono-biały (w Polsce rasa b. rzadka) i s. gordon; s. angielski, zw. również (od nazwiska swojego hodowcy, Laweracka) lawerakiem, jest najmniejszy, wywodzi się od długowłosego wyżła angielskiego; sierść jedwabista, lekko falista, na tylnych kończynach "portki"; uszy zwisające; maść: czarno - biała, brązowo - biała, małe cętki wyżej cenione od dużych plam; wys. w kłębie: pies ok. 66 cm, suka ok. 62 cm; odznacza się silnym instynktem łowieckim, b. wierny i przyjaźnie nastawiony do świata; s. irlandzki - o pięknej, smukłej sylwetce; umaszczenie kasztanowobrązowe, soczyste, biała plama na piersi, szyi lub łapach, niekiedy z gwiazdką lub strzałką na nosie; b. dobry pies myśliwski, doskonale aportuje; wymaga stanowczego traktowania i gruntownego szkolenia na posłuszeństwo; s. gordon (nazwa od jego gł. hodowcy, Szkota, księcia Gordona); lśniąca, czarna sierść z kasztanowym podpalaniem, silniejsza od pozostałych s. sylwetka; wszechstronny pies myśliwski.
- seter, obroża dla setera, czytać...
- SETER SZKOCKI,
- ANGIELSKI SETER, rasa średniej wielkości...