(roln.)
ręczne narzędzie rolnicze, służące do ścinania trawy, zbóż, zielonek; zakrzywiona stalowa klinga osadzona pod kątem na drewnianym kosisku, używana w Europie od XII w., od XVI w. wypiera powszechniejszy przedtem sierp; z ostrzem na sztorc używana jako broń sieczna przez kosynierów.