zabieg sadowniczy polegający na zdarciu z pnia lub konara drzewa pasa kory wraz z miazgą; stosowany w dwóch celach: 1) dla zmuszenia młodego drzewka do wcześniejszego owocowania, zabieg zatrzymuje bowiem odpływ cukrowców i innych substancji z części naziemnej do korzeni, sprzyjając tworzeniu pąków kwiatowych; przeprowadzane wiosną; smaruje się pień maścią ogrodniczą w miejscu pozbawionym kory; jesienią wytwarza się ponad obrączką nowa warstwa kory; współcześnie stosowane jest bardziej bezpieczne o.d. spiralne bądź częściowe; 2) w leśnictwie zabieg mający na celu selekcję rosnących nazbyt gęsto drzewek w młodnikach (bez ich wycinania) prowadzący do ich obumierania; zdarty pas kory musi być odpowiednio szerszy.
OBRĄCZKOWANIE DRZEW
Rolnictwo