(Heracleum)
rodzaj roślin zielnych z rodziny baldaszkowatych; ok. 70 gat. bylin (rzadziej roślin dwuletnich) rosnących na łąkach i pastwiskach w strefie umiarkowanej półkuli płn.; wys. ok. 1,5 m, przy czym kaukaskie gat. b. Sosnowskiego (H. Sosnowskyi) uprawiany w wielu regionach Rosji na paszę w postaci kiszonek i b. Mantegazziego (H. Mantegazzianum) sięgają 4 m; liście pierzaste, kwiaty drobne, białoróżowe lub zielonkawe, zebrane w złożone baldachy; w Polsce m.in. b. zwyczajny (H. Sphondsylium) używany dawniej do zakwaszania białego barszczu; nadmiernie rozpleniony staje się niebezpiecznym chwastem; do szczególnie groźnego rozplenienia się kaukaskiego b.S., sprowadzonego 1958 eksperymentalnie do Polski, doszło w pocz. lat 70. w Małopolsce, gdzie podjęto próby jego uprawy na skalę przemysłową (ze względu na wysokie walory odżywcze); w pol. warunkach klimatycznych roślina nadmiernie się rozprzestrzenia, wypierając inne gatunki; osiąga wys. 2-4 m, łodyga pusta w środku grubości do 10 cm, kwiatostany w postaci dużych baldachimów (do 70 cm średnicy); groźne dla człowieka okazały się zwł. duże, pierzaste liście o kilkudziesięciocentymetrowej średnicy, zawierające furokumarynę porażającą układ oddechowy i powodującą bolesne oparzenia skóry.