dziki bez (Sambucus)
rodzaj krzewów lub niskich drzew (rzadziej roślin zielnych) z rodziny przewiertniowatych; ok. 40 gat.; rośnie w lasach i zaroślach prawie na całym świecie; liście nieparzystopierzaste, naprzeciwległe, kwiaty drobne, zebrane w baldachogrona lub wiechy, owocem czarny lub czerwony pestkowiec; w Polsce, w stanie dzikim, występują 3 gat.: b. czarny (S. nigra) - krzew lub drzewo, wys. do 10 m, kwiaty białe lub kremowe, roślina lecznicza, owoce używane na przetwory oraz do produkcji win i nalewek; b. hebd (S. ebulus) - bylina, wys. do 2 m, rośnie gł. na płd., z owoców otrzymywano dawniej błękitny barwnik; b. koralowy (S. racemosa) - krzew wys. do 4 m, pospolity na Podkarpaciu i w Sudetach, kwiaty białawe lub zielonkawe, owoce koralowe, często sadzony w parkach; w Polsce powszechnie i błędnie nazywa się bzem (lilak).