(Geranium)
rodzaj roślin zielnych z rodziny bodziszkowatych; ok. 300 gat.; rosną w strefie umiarkowanej półkuli płn.; liście dłoniaste, kwiaty duże, barwne (najczęściej niebieskie lub purpurowe), owocem rozłupnia; wiele gat. uprawianych jako rośliny ozdobne i lecznicze; w Polsce 16 gat., m.in. b. łąkowy (G. pratense) - wys. do 1 m, kwiaty fioletowoniebieskie, spotykany na wilgotnych łąkach, skrajach lasów; b. błotny (G. palustre) - kwiaty fioletowe, rośnie na bagnach, brzegach strumieni, w nadbrzeżnych zaroślach; b. leśny (G. sylvaticum) - kwiaty fioletowe lub czerwone, pospolity w górach; b. żałobny (G. phaeum) - kwiaty czarnofioletowe, występuje gł. w lasach i zaroślach w płd. części kraju; b. cuchnący (G. robertianum) - leśny, leczniczy, kwiaty jasnoczerwone; b. czerwony (G. sanguineum) - porasta suche, skaliste zbocza i obrzeża lasów, b. wielkokorzeniowy (G. macrorrhizum) - kwiaty karminowe, często uprawiany jako ozdobny; b. porozcinany (G. dissectum) - pospolity chwat.