WINOBLUSZCZ

(Parthenocissus)

rodzaj pnączy z rodziny winoroślowatych; ok. 15 gat.; pochodzi z Ameryki Płn. i Środk. oraz z płd.-wsch. Azji; czepne wąsy z przylgami zwiększają samoczepność i ułatwiają wspinanie się po murach; liście pojedyncze, złożone dłoniasto, z reguły opadające na zimę; kwiaty drobne, zebrane w baldachogrona; owocem granatowa jagoda; w Polsce popularnie stosowany do pokrywania murów, siatek, krat ze względu na szybki wzrost i dużą odporność na zanieczyszczenia; uprawiane 2 gat. : pięciolistkowy pot. dzikie wino i trójklapowy znany jako japoński.

• winobluszcz, „tanie wino”