(Ceratioidei)
grupa niewielkich, głębinowych z rzędu żabnicokształtnych; ok. 150 gat.; żyją we wszystkich morzach (poza M. Śródziemnym i rejonami polarnymi) na głęb. do 2000 m; ciało samic krótkie, krępe, duża głowa z ogromnym pyskiem; na głowie samic znajduje się długi ruchomy wyrostek (często zaopatrzony w wypustki, w których znajdują się świecące bakterie) spełniający rolę przynęty dla ryb, głowonogów i skorupiaków; brak płetw brzusznych; skóra naga, u niektórych gat. pokryta kolcami lub guzami kostnymi; samce wielokrotnie mniejsze, pozbawione wabika, żyją krótko, najczęściej giną po rozrodzie; u części gat. samiec po przyczepieniu się do samicy, zrasta się głową z ich ciałem; na ciele jednej samicy może występować nawet kilka samców; najbardziej znanym gat. m. jest żyjąca w Atlantyku maszkara (Himantholophus reinhardti) o ciele pokrytym licznymi kolcami.