(hibernacja, torpor hibernacyjny)
stan fizjologiczny występujący uzwierząt zmiennocieplnych (płazów igadów) oraz uniektórych ssaków (owadożerne, nietoperze, niektóre gryzonie idrapieżne). Zapadanie ws.z. jest spowodowane brakiem dostatecznych ilości pokarmu wokresie jesiennym izimowym, uniemożliwiającym aktywność iutrzymanie wysokiego tempa przemiany materii warunkującego stałocieplność. Temperatura ciała hibernujących nietoperzy jest zwykle ook. 1C wyższa od temperatury otoczenia, ponieważ pracują, choć znacznie wolniej, ich mięśnie oddechowe, serce, nerki iin. narządy wewnętrzne. Zużycie energii zmniejsza się ok. 100 razy, aliczba uderzeń serca spada z400 do ok. 25 na min. Następuje uwstecznienie gruczołów dokrewnych - tarczycy inadnerczy. Po zakończeniu hibernacji czynności organizmu wracają do stanu wyjściowego. Do zwierząt hibernujących należą płazy, gady, niektóre ptaki (np. kolibry, jerzyki) oraz niektóre ssaki (np. nietoperze, niedźwiedzie, borsuki, chomiki, jeże, orzesznice).W czasie s.z. zwierzęta korzystają zrezerw energetycznych wpostaci tłuszczu białego, służącego do podtrzymania procesów życiowych wczasie nieprzerwanego s.z., oraz tłuszczu brunatnego ( gruczoły snu zimowego) służącego do przebudzeń ze stanu hibernacji.
- SEN ZIMOWY, hibernacja naturalna
- gruczoły snu zimowego, (tłuszcz brunatny)
- lekcja snów//snu, a) ‘lekcja matematyki’;...