wznoszenie budynku z gotowych elementów konstrukcyjno-budowlanych, wytworzonych metodami przemysłowymi poza placem budowy albo metodą poligonową na placu budowy; prefabrykowane elementy (np. płyty ścian zewn. lub wewn., płyty stropowe, dachowe, biegi schodów, spoczniki, słupy, rygle) posiadają odpowiednio wykształcone złącza umożliwiające ich łatwy montaż; p.b. zaczęto stosować pod koniec XVIII w. w Anglii (1775-79 żelazny most A. Darby'ego w Coalbrookdale), 1796 żelazna konstrukcja przędzalni lnu w Shrewsbury; pełną prefabrykację zastosowano przy budowie Crystal Palace na wystawę światową w Londynie 1851; prefabrykowane ściany osłonowe stosowali: Gropius, Le Corbusier, Mies van der Rohe w 1. poł. XX w.; p.b. znacznie rozwinęła się po 1945.
- PRAESENS, ugrupowanie polskich...