umiejętności umożliwiające określenie pozycji i wytyczenie właściwego kursu statku, a w efekcie przeprowadzenie go bezpieczną drogą z jednego punktu do drugiego; wyróżnia się n.m. pilotową, polegającą na określaniu pozycji statku i wytyczaniu jego drogi na podstawie mijanych znaków nawigacyjnych (np. pław, staw, nabieżników) wytyczających szlaki wodne; n.m. terestyczną, polegającą na określaniu pozycji statku na podstawie obserwacji rozpoznawalnych wzrokiem obiektów na lądzie; n.m. radarową, wykorzystującą obserwację obiektów nawigacyjnych i zarysy wybrzeży na ekranie radaru; n.m. astronomiczną (astronawigację), stosowaną gł. w żegludze oceanicznej i polegającą na wyznaczaniu pozycji statku z położenia ciał niebieskich; n.m. radiową (radionawigację), wykorzystującą radionamiary oraz systemy radionawigacyjne wraz z nawigacją satelitarną; n.m. inercyjną, prowadzoną za pomocą żyrokompasu i zestawienia parametrów ruchu statku (gł. na okrętach podwodnych); n.m. zliczeniową, wykorzystującą pomiar przebytej drogi i jej kierunek (najczęściej stosowana w jachtingu).
- NAWIGACJA SATELITARNA, wykorzystywanie Ziemi...
- OBSERWATORIUM MORSKIE, placówka nauk.-badawcza...
- RUMB, jednostka miary kąta...