zapaśnictwo
sportowa walka wręcz 2 przeciwników na macie; zwycięstwo przez położenie rywala na łopatki lub orzeczeniem sędziów (na punkty, wskutek pasywności rywala lub dyskwalifikacji za brutalną walkę); style: klasyczny (chwyty rękami od pasa w górę) i wolny (chwyty zakładane rękami i nogami na całe ciało); 10 kategorii wagowych zawodników; czas walki 5 minut. Jedna z najstarszych form sportowej rywalizacji między ludźmi (wizerunki sprzed 5 tys. lat na kamiennych płytach w Bagdadzie); 708 p.n.e. gł. konkurencja pentatlonu na starogreckich igrzyskach olimpijskich; w XIX w. niezwykle popularne w Europie i Ameryce Płn.; w świecie uprawia się ponad 200 odmian z., np. sambo, sumo, wrestling; na Igrzyskach Olimpijskich są rozgrywane od 1896; Międzynar. Amatorska Federacja Zapaśnicza (FILA) powstała 1921 (Polska należy od 1926), odtąd (w różnych odstępach) są rozgrywane mistrzostwa świata "klasyków", od 1951 w stylu wolnym; po 1945 największe sukcesy odnosili zapaśnicy Bułgarii, Japonii, USA, ZSRR, także Polski: w stylu klasycznym mistrzostwa olimpijskie A. Wroński (1988, 1996), K. Lipień (1976), R. Wolny i W. Zawadzki (1996), mistrzostwa świata B. Daras i K. Lipień po 2 razy, J. Lipień, A. Malina, P. Michalik, A. Supron, R. Świerad, R. Wrocławski i A. Wroński.