(gr. sylon - schronienie)
udzielenie schronienia osobom ściganym na terenie misji dypl., realizowany dzięki zasadzie eksterytorialności tych przedstawicielstw. W praktyce dotyczy to konsulatów, okrętów, samolotów, baz wojskowych znajdujących się na obcym terytorium, wód terytorialnych innego państwa. W przeciwieństwie do azylu polit., a.d. nie jest powszechnie akceptowany, narusza bowiem terytorialne zwierzchnictwo państwa i jest sprzeczny z uznanymi funkcjami misji dypl. Na największą skalę stosują go kraje latynoamer., które zawarły wiele konwencji regulujących jego prawne zasady. Według nich może być stosowany tylko krótkoterminowo, w nagłych wypadkach, wobec osób ściganych z powodów polit., na terenie państwa, które uznaje a.d. Państwo musi też być poinformowane o udzieleniu a.d., ma prawo żądać natychmiastowego wydalenia azylanta, ma też obowiązek dostarczyć mu list żelazny, gwarantujący swobodę wyjazdu. Konwencja wiedeńska z 1961 i konwencja ONZ z 1973 jedynie potwierdziły (pierwsza pośrednio, druga bezpośrednio) prawo udzielania a.d. przez państwa, które mają zawarte tego typu umowy. Mimo że nie jest to prawo akceptowane w Europie, a.d. był niekiedy udzielany przez ambasady w państwach socjalistycznych.
- azyl dyplomatyczny, udzielenie schronienia...
- AZYL DYPLOMATYCZNY, (polit. 2)
- azyl, (gr. ásylon – schronienie)...