dokument Rady Europy uchwalony w 1961, obowiązujący od 1965 (Polska podpisała ją w 1991). Zawiera katalog praw i zasad, w tym m.in. prawo do pracy, sprawiedliwych, higienicznych warunków pracy, godziwego wynagrodzenia, organizowania się i rokowań zbiorowych. Uznaje ona prawa rodziny do ochrony, pracowników migrujących, kobiet i nieletnich, osób niepełnosprawnych. W 1992 wszedł w życie Protokół Dodatkowy, wprowadzający: prawo równych szans
i równego traktowania w sprawach zatrudnienia, zawodu, informacji i kon-
sultacji pracodawca-pracownik, prawo
do ochrony socjalnej osób w podesz-
łym wieku. Najwięcej krytyki wzbudzał system kontroli przestrzegania Karty. W 1992 uchwalono Drugi Protokół Dodatkowy ustalający system skarg zbiorowych, przyznający międzynar. organizacjom pracodawców i pracowników, oraz organizacjom pozarządowym prawo składania skarg na rządy państw. Najpoważniejsza rewizja Karty nastąpiła w 1996; wykorzystano w niej część praw z poprzednich wersji, uzupełniając o 7 nowych: prawo do ochrony w razie rozwiązania stosunku pracy lub niewypłacalności pracodawcy, do ochrony godności w pracy, prawo do równych szans i równego traktowania pracowników mających obowiązki rodzinne, prawo przedstawicieli pracowników do ochrony w przedsiębiorstwie, prawo do informacji i konsultacji w razie zwolnień grupowych, do ochrony przed ubóstwem, do mieszkania. Państwa mogą być stronami obu Kart - starej i zrewidowanej, tym bardziej że ratyfikacja tej ostatniej wydaje się sprawą przyszłości.
- Europejska Karta Socjalna, – karta podstawowych...
- Europejska Karta Socjalna, karta podstawowych praw...
- Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, – została uroczyście...