(Grocjusz) Hugo (1583-1645)
holend. prawnik, dyplomata i filozof, reprezentant XVII-wiecznej szkoły prawa natury. Uczestnicząc w życiu polit. Niderlandów (m.in. zasiadał w Stanach Generalnych), uwikłał się w spory między zwalczającymi się stronnictwami, za co został w 1619 skazany na dożywotnie więzienie, w 1621 zbiegł do Paryża, gdzie był przez 10 lat doradcą dworu franc. i pracował nad dziełem O prawie wojny i pokoju, które obok pracy O wolności mórz należą do klasyki myśli polit. Uważany za twórcę prawa natury, które wg niego powinno stanowić podstawę wszystkich innych praw tworzonych przez człowieka i wskazywać drogi rozwoju jednostce i społ. Wśród fundamentalnych zasad prawa natury wymienia: 1. poszanowanie cudzej własności; 2. dotrzymywanie przyjętych zobowiązań; 3. odszkodowanie za wyrządzoną szkodę; 4. karę za popełnione przestępstwa. Zasady te G. przeniósł na grunt prawa międzynar. Postulował m.in. prawo wolnego korzystania z mórz wszystkim państwom, humanitarne traktowanie jeńców wojennych, kobiet i dzieci, przestrzeganie umów międzynar., zalecał pokojowe dochodzenie swych praw, a za uzasadnione i sprawiedliwe uznawał tylko wojny mające na celu obronę zagrożonych praw natury. Jednocześnie godził się z istnieniem niewolnictwa. Wg G. państwo to rezultat umowy społ. Dowodził, że jeżeli ludzie w zawartym kontrakcie przekazali jednostce pełnię władzy to absolutyzm jest formą legalną, a społeczeństwo ma obowiązek dotrzymać warunków umowy. G. uważany jest za "ojca prawa narodów", ponieważ wiele z jego koncepcji dotyczących stosunków między narodami nie straciło aktualności do czasów obecnych.
- GROTIUS, Hugo, Huig de Groot,...
- Grotius I, – program Unii Europejskiej...
- Grotius II, – program Unii Europejskiej...