– program Unii Europejskiej na okres 1 stycznia 2001 – 31 grudnia 2002, dotyczący wspierania, wymiany, kształcenia i dokształcania oraz współpracy osób wykonujących zawody prawnicze, uruchomiony na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej z 28 czerwca 2001, będący kontynuacją w zakresie prawa karnego programu Grotius I, mającego charakter ogólny. Ogólnym celem programu było zapewnienie obywatelom Unii wysokiego poziomu bezpieczeństwa przez pogłębienie wzajemnego poznania porządków prawnych i systemów opieki prawnej poszczególnych państw członkowskich oraz ułatwienie współpracy sądowej w sprawach karnych. Celami szczegółowymi zaś były: przygotowanie projektów w dziedzinie współpracy sądowej w sprawach karnych; udzielenie pomocy przy implementacji wydanych aktów prawnych; pogłębienie wzajemnej znajomości ogólnych zagadnień będących przedmiotem wspólnego zainteresowania; realizowanie lokalnych projektów służących zintensyfikowaniu współpracy w danej miejscowości czy regionie; ustanowienie kontaktów między organizacjami i korporacjami zawodowymi. W projektach zgłaszanych w ramach programu mogli uczestniczyć przedstawiciele państw kandydujących, jeśli miałoby to służyć zapoznaniu się z dorobkiem prawnym Unii Europejskiej oraz przygotowaniu się do członkostwa. Podobnie, przedstawiciele innych państw trzecich mogli brać udział w poszczególnych projektach, jeśli wiązałoby się to z ich celami. W ramach programu dofinansowywano projekty zgłaszane przez organizacje oraz publiczne lub prywatne instytucje, łącznie z korporacjami zawodowymi, instytutami badawczymi oraz instytucjami zajmującymi się kształceniem i dokształcaniem osób wykonujących zawody prawnicze, przez które rozumiano: sędziów, prokuratorów, adwokatów, urzędników ministerialnych, funkcjonariuszy policji kryminalnej, komorników, ekspertów, tłumaczy sądowych oraz inne osoby związane zawodowo z wymiarem sprawiedliwości, a także naukowców. Warunkiem dofinansowania projektu był udział w jego realizacji co najmniej trzech państw członkowskich lub dwóch państw członkowskich i jednego państwa członkowskiego. Przewidziano także dofinansowywanie projektów specjalnych państw członkowskich oraz ich działań uzupełniających, np. seminariów czy spotkań ekspertów. Program obejmował następujące kategorie działań dotyczących wszystkich dziedzin współpracy sądowej, z wyjątkiem współpracy sądowej w sprawach cywilnych: kształcenie i dokształcanie; wymiany i praktyki; studia i prace badawcze; spotkania i seminaria; rozpowszechnianie rezultatów osiągniętych w ramach programu. Zgodnie z ogólną zasadą górną granicę wsparcia finansowego jednego projektu określono na poziomie 70% jego łącznych kosztów. Całość środków przeznaczonych na realizację programu wyniosła 4 mln euro.
Grotius II
Słownik Unii Europejskiej