(łac. inflatio - nadęcie, wzdymanie)
zwiększenie ilości pieniądza w obiegu w stopniu większym od wzrostu masy towarowej, przejawia się we wzroście cen, w spadku siły nabywczej pieniądza i spadku płac realnych. Ze względu na przyczynę rozróżnia się: i. popytową - istnieje poważna nadwyżka popytu nad podażą dóbr i usług, oraz i. kosztowa - występuje nagły wzrost kosztów produkcji. Ze względu na wzrost przeciętnego poziomu cen w gospodarce wyróżnia się: i. pełzającą (przy wzroście cen do 2% rocznie), i. kroczącą (do 10%), i. galopującą (do 100%) i hiperinflację (powyżej 100%). Zmniejszeniu inflacji służy: polityka fiskalna (zwiększenie podatków i ograniczenie wydatków rządowych), polityka monetarna - zmniejszenie wzrostu podaży pieniądza (nałożenie restrykcji na udzielanie pożyczek przez banki i zwiększenie stopy procentowej), udzielanie pomocy przemysłowi przy podnoszeniu efektywności w celu zwiększenia podaży, stosowanie polityki dochodowej - utrzymanie dochodów pieniężnych ludności na poziomie niższym niż wzrost podaży dóbr i usług. W Polsce od 1990, kiedy inflacja wyniosła ponad 250%, następuje jej wyraźny spadek. Jest to jeden z warunków przyjęcia Polski do Unii Europejskiej. Zob. też kryteria konwergencji.
- INFLACJA, nieproporcjonalnie wielki...
- inflacja, trwały wzrost przeciętnego...
- inflacja w Polsce, (w okresie międzywojennym)...