(1893-1976)
Mao Zedong, chiński rewolucjonista i dyktator. Od 1921 związany z Komunistyczną Partią Chin, twórca oryginalnej w doktrynie marksistowskiej tezy o rewolucyjnej roli chłopstwa. Od 1943 przywódca KPCh
i armii rewolucyjnej walczącej z Czang Kaj-szekiem. Po zwycięstwie rozpoczął budowę swej dyktatorskiej pozycji oraz rozwijał idee, które złożyły się na ideologię maoizmu. W polityce wewn. realizował zakończoną fiaskiem politykę Wielkiego Skoku, tworząc komuny ludowe (1958), dzięki temu Chiny miały osiągnąć błyskawiczny postęp w rozwoju gosp. Rozpoczął też rewolucję kulturalną (1966), która oznaczała m.in. walkę z inteligencją, likwidację zwolenników odmiennych poglądów w ramach KPCh; absolutyzację roli chłopstwa, "naturalnych" form życia wiejskiego, całkowite odrzucenie dorobku cywilizacji zach., edukacji, kult. Doprowadziła do dalszego zahamowania rozwoju Chin. M. był twórcą chińskiej polityki zagr. Po śmierci Stalina przypisał sobie rolę jedynego właściwego interpretatora marksizmu, a Chinom rolę przywódcy świat. rewolucji. W wyniku tego Chiny pozostawały w konflikcie nie tylko z Zachodem, ale
i z ZSRR. Polityka zagr. tzw. trzech kręgów oznaczała w rzeczywistości dążność do podboju w pierwszej fazie okolicznych państw, w drugiej - dominację w Azji, w trzeciej prymat w świecie. Chiny pod wodzą M. dążyły do eksportu rewolucji, a "czerwona książeczka" M., zawierająca ideologię maoizmu, stała się wzorcem dla rewolucjonistów w Trzecim Świecie. Pod koniec życia M. otoczony był kultem, likwidował każdą opozycję, opierał się na "bandzie czworga" (J. Quing - jego czwarta żona, W. Hongwen, Y. Wenyuan i Z. Chunqiao), która od X Zjazdu KPCh (1973) w praktyce rządziła partią. Po śmierci M. jej członkowie zostali aresztowani, a w 1980 oskarżeni o antypaństwowy spisek i przestępstwa w okresie rewolucji kult.
- MAO, Mao Tse-tung, Mao Zedong...
- Mao Zedong, (1893-1976)
- TIANANMEN, .