ideologia i praktyka polit. rozwijana przez Mao Tse-tunga, przywódcę Komunistycznej Partii Chin. M. od lat 60. do śmierci przywódcy w 1976 był uznany za oficjalną państwową doktrynę komunistycznych Chin. Zyskał wielu zwolenników w krajach Trzeciego Świata, Europie Zach. i USA, głównie wśród młodej ultralewicowej inteligencji i jej ugrupowań. Na jego kształt wpły-nęła tradycyjna filozofia chińska, fakt zdominowania społeczeństwa chińskiego przez chłopstwo, doświadczenia długotrwałej wojny domowej i wyzwoleńczej, imperialne interesy Chin i dyktatorskie cele przywódcy. Zasadnicze tezy m.: absolutyzacja przemocy jako metody działania, nadrzędność polityki nad innymi sferami życia społ. i jednostki, utrzymywanie wysokiego poziomu rewolucyjnego napięcia (związane to było z przekonaniem, że społ. rozwija się poprzez fazy spokoju i ruchu - teoria sprzeczności).
W samych Chinach tezy te były realizowane przez rewolucję kult., tworzenie komun ludowych w trakcie Wielkiego Skoku. W skali międzynar. Chiny głosiły konieczność permanentnej rewolucji, dążąc do budowania napięć lokalnych i miedzynar. Ideą naczelną m. była wojna ludowa biednego Południa, "światowej wsi" z Północą, czyli "światowym miastem". M. stał się ideologią państwową w Albanii, KRLD, w najczystszej zaś formie został zrealizowany w Kambodży przez Czerwonych Khmerów, doprowadzając do masowego ludobójstwa.
- maoizm, chiń. odmiana marksizmu...
- MAOIZM, doktryna i praktyka polit.(...)
- Czerwoni Khmerzy, odłam kambodżańskiego...