(łac. minister - pomocnik, sługa)
w dawnej Polsce dygnitarz koronny lub nadworny wchodzący do senatu. Obecnie polityk wchodzący w skład rządu ( gabinetu), kieruje określonym działem adm. państw. (np. skarbem). W systemach parlamentarnych m. ponosi odpowiedzialność polit. przed parlamentem, a jako kierownik resortu ( ministerstwa) podlega premierowi.
W Polsce kandydaturę m. do nowo powołanego rządu przedstawia prezes Rady Ministrów (premier). Na wniosek premiera prez. może dokonać zmian na stanowiskach poszczególnych m. Prez. odwołuje m., jeżeli sejm wyraził wotum nieufności większością głosów. Zgodnie z konstytucją m. kieruje określonym działem adm. rządowej lub wykonuje zadania powierzone przez premiera. W celu wykonania ustaw i na podst. udzielonych w nich upoważnień wydaje rozporządzenia. Zob. też minister "bez teki".