członek Rady Ministrów; naczelny, jednoosobowy organ władzy państwowej; m. kieruje określonym działem administracji państwowej bądź dziedziną gospodarki, wydaje rozporządzenia i zarządzenia, kieruje ministerstwem i jednostkami mu podległymi, nadzoruje i kontroluje działalność podporządkowanych mu organów, jednostek i urzędów. Realizuje politykę rządu w zakresie działania ministerstwa, również poprzez wydawanie podległym urzędom wiążących zaleceń i wytycznych. W Polsce ministra powołuje Prezydent RP na wniosek premiera rządu. Minister ponosi przed Sejmem odpowiedzialność polityczną (zwaną również parlamentarną), polegającą na konieczności ustąpienia z zajmowanego stanowiska w przypadku utraty zaufania u większości posłów oraz odpowiedzialność konstytucyjną (przed Trybunałem Stanu).
MINISTER
Nauki społeczne i humanistyka
DYPLOMATYCZNY PRZEDSTAWICIEL, MINISTERSTWO, URZĘDY I GODNOŚCI W DAWNEJ POLSCE, JONASSON, JOURDAN, KARJALAINEN, KASPRZYCKI, ŚLUBOWANIE, DESYGNOWANIE, JĘDRZEJEWICZOWSKA REFORMA