w prawie międzynar. osoba zwerbowana obietnicą wyjątkowego wynagrodzenia do walki w konflikcie zbrojnym, bierze udział w działaniach zbrojnych, kierując się zyskiem materialnym. Nie jest obywatelem ani stałym mieszkańcem strony konfliktu, nie została wysłana przez inne państwo w misji urzędowej jako członek sił zbrojnych. Określenie n. nie odnosi się do żołnierzy Legii Cudzoziemskiej, obywateli państwa- -strony konfliktu lub emigrantów powracających jako ochotnicy na teren swego kraju. Nie ma obecnie konwencji regulującej status n. Deklaracja Zasad Prawa Międzynarodowego (1970) wskazuje jedynie, iż państwa powinny się powstrzymać od organizowania lub zachęcania grup
w celu wtargnięcia na terytorium innego kraju. Instytucja najemnictwa istniała już w starożytności, po II wojnie świat. Z n. korzystały metropolie kolonialne walczące z ruchami narodowowyzwoleńczymi
w swych koloniach, do dzisiaj rządy wynajmują ochotników, tworząc specjalne oddziały skierowane przeciwko własnej zbuntowanej ludności, przeciwnikom w wojnie domowej lub wrogowi zewn. Żołnierze ci słyną zazwyczaj z bezwzględności, okrucieństwa, determinacji oraz braku jakichkolwiek poza materialnymi motywacji.