Królestwo Norwegii (Kongeriket Norge), państwo w Europie Płn., na Płw. Skandynawskim i przybrzeżnych wyspach O. Atlantyckiego. Graniczy ze Szwecją, Finlandią, Rosją. Pow. 324 119 km2, ludność 4 mln 230 tys. Stolica Oslo, język obowiązujący - nor-
weski. System polit. - monarchia dziedziczna, głową państwa jest król, który
z parlamentem (Storting) dzieli władzę ustawodawczą, a z Radą Stanu - władzę wykonawczą. Historia N. to wieloletnie związki z Danią, a od XIX do początków XX w. unia personalna ze Szwecją. W czasie II wojny świat. była zajęta przez Niemcy, utworzony kolaboracyjny rząd Quislinga spotkał się jednak z oporem społ. Po wojnie N. była członkiem założycielem ONZ, NATO oraz EFTA. W 1972 podpisała układ o przystąpieniu do Wspólnot Europejskich, jednak jej społ. odrzuciło go w referendum. Analogiczna sytuacja powtórzyła się w 1995. Przyczynami takiego stanowiska Norwegów jest fakt, iż dzięki eksploatacji ropy naftowej z M. Północnego, rozbudowanemu rybołówstwu, przemysłowi wielorybniczemu (potępianemu przez inne kraje) gospodarka N. zaspokaja w wysokim stopniu potrzeby niewielkiej i leżącej na uboczu społ. Członkostwo w EFTA, które tworzy wspólny obszar gosp. z Unią Europejską pozwala na ścisłą kooperację z krajami "15", nie obciążając kosztami np. na rzecz regionów słabszych. Jednak członkostwo N. w UE pozostaje kwestią otwartą.