– Królestwo Norwegii (Kongeriket Norge), państwo w północnej Europie, na Półwyspie Skandynawskim i przybrzeżnych wyspach Oceanu Atlantyckiego. Graniczy ze Szwecją, Finlandią, Rosją. Pow. 324,119 tys. km2, ludność 4 mln 230 tys. Stolica – Oslo, język obowiązujący – norweski. System polityczy – monarchia dziedziczna, głową państwa jest król, który z parlamentem (Storting) dzieli władzę ustawodawczą, a z Radą Stanu – władzę wykonawczą. Historia N. to wieloletnie związki z Danią, a od XIX do początków XX w. unia personalna ze Szwecją. W czasie II wojny światowej zajęta przez Niemcy, utworzony kolaboracyjny rząd Quislinga spotkał się jednak z oporem społecznym. Po wojnie N. była członkiem-założycielem ONZ, NATO oraz EFTA. W 1972 podpisała układ o przystąpieniu do Wspólnoty Europejskiej, jednak jej społeczeństwo odrzuciło go w referendum. Analogiczna sytuacja powtórzyła się w 1995. Przyczynami takiego stanowiska Norwegów jest fakt, iż dzięki eksploatacji ropy naftowej z Morza Północnego, rozbudowanemu rybołówstwu, przemysłowi wielorybniczemu (potępianemu przez inne kraje) gospodarka N. zaspokaja w dużym stopniu potrzeby niewielkiej i leżącej na uboczu społeczności Członkostwo w EFTA, które tworzy wspólny obszar gospodarczy z Unią Europejską, pozwala na ścisłą kooperację z krajami „Piętnastki”, nie obciążając kosztami np. na rzecz regionów słabszych. Jednak członkostwo N. w Unii pozostaje kwestią otwartą.
Norwegia
Słownik Unii Europejskiej