więź prawna łącząca jednostkę z państwem i związane z tym uprawnienia i obowiązki określone przez prawo i konstytucję. O. można nabyć na mocy prawa - przez urodzenie, stosowane są tu 2 rozwiązania: o o. decyduje tzw. prawo ziemi - dziecko nabywa o. państwa, w którym się urodzi lub tzw. prawo krwi - dziecko nabywa o. rodziców (lub matki), niezależnie od tego, gdzie się urodzi. Nabycie o. w wyniku decyzji również występuje w 2 wariantach: przez nadanie (naturalizację) na podstawie decyzji uprawnionego organu państw., na wniosek osoby zainteresowanej, po spełnieniu określonych warunków (np. zamieszkiwania pewnego okresu czasu na terytorium państwa) lub tzw. opcję - dana osoba ma możliwość wyboru o., któregoś z rodziców bądź małżonka. Konsekwencją nabycia o. jest uzyskanie praw i obowiązków wynikających z konstytucji. W Polsce kwestię o. reguluje ustawa z 1962. O. polskie nabywa się przez: 1. urodzenie z obojga rodziców lub jednego z rodziców posiadających o. polskie; 2. urodzenie lub znalezienie się w Polsce zarówno w przypadku, gdy rodzice
są nieznani, a także, gdy nie posiadają
żadnego o.; 3. prawo wyboru jednego
z dwóch posiadanych obywatelstw i zrzeczenia się jednego z nich (opcja); 4. nadanie cudzoziemcowi o. polskiego, jeżeli mieszka co najmniej 5 lat w Polsce (naturalizacja); 5. powrót do Polski z zamiarem osiedlenia się na stałe; 6. przysposobienie za zgodą opiekuna (tj. przez adopcję). Są kraje, w których osoby mogą posiadać podwójne o. lub nie posiadać żadnego ( bezpaństwowiec, apatryda).
- obywatelstwo, przynależność państwowa...
- OBYWATELSTWO, przynależność państwowa...
- obywatelstwo Unii Europejskiej, – zasada wprowadzona...