przynależność państwowa osoby fizycznej łącząca się z pewnymi uprawnieniami i obowiązkami zdefiniowanymi zazwyczaj w konstytucjach; prawne uregulowanie o. jest sprawą wewn. każdego państwa; zwyczajowo istnieją dwie formy określania o.: tzw. ius soli, czyli prawo ziemi, wg którego o obywatelstwie decyduje miejsce urodzenia, oraz ius sanguinis, czyli prawo krwi, wg którego o obywatelstwie dziecka przesądza obywatelstwo obojga rodziców lub jednego z nich; nabycie o. polskiego następuje przez urodzenie; gdy jedno z rodziców ma o. zagraniczne, rodzicom przysługuje prawo wyboru o. dziecka; nabycie pol. o. przez cudzoziemca następuje na jego wniosek po okresie zamieszkania w Polsce przynajmniej przez 5 lat; zawarcie małżeństwa z obcokrajowcem nie ma wpływu na o. małżonka; posiadanie podwójnego obywatelstwa pol. i zagranicznego jest dotąd zakazane (na podstawie ustawy z 1962).
- obywatelstwo, przynależność państwowa...
- obywatelstwo, więź prawna łącząca...
- obywatelstwo Unii Europejskiej, – zasada wprowadzona...