uporządkowany zespół norm, reguł postępowania ustanowionych lub uznanych przez państwo, których realizacja zagwarantowana jest przymusem stosowanym przez zorganizowany i wyspecjalizowany aparat państwowy (np. sądy, prokuratura). Zespół tych norm określa się niekiedy jako p. pozytywne, tj. uznane i ustanowione przez państwo
i obowiązujące w danym czasie. W odróżnieniu od norm p. naturalnego, którego źródłem jest "natura" pojmowana jako przyroda, społ. lub człowiek albo wola istoty nadprzyrodzonej. Reguły p. naturalnego traktowane są bądź jako normy wyższego rzędu, stojące ponad p. pozytywnym i stanowiące podstawę jego obowiązywania, bądź jako ideał, do którego powinno zmierzać p. pozytywne. Ze względu na rodzaj podmiotów, których postępowanie p. reguluje wyróżnia się: p. wewnętrzne - obowiązujące w danym państwie (np. p. autorskie, p. cywilne, p. finansowe, p. karne, p. administracyjne, p. bankowe, p. rodzinne, p. konstytucyjne, p. pracy) oraz p. międzynarodowe. Prawo reguluje niemal wszystkie dziedziny ludzkiej aktywności w sposób pożądany przez sprawujących władzę polityczną. Od p. pojmowanego jako zespół norm odróżnia się prawo jakiejś osoby, które jest ważne dla niej jako członka społ. np. p. do nauki, p. własności, p. wyborcze. Obok p. istnieją w państwie inne rodzaje norm postępowania, które porządkują zachowanie się ludzi, jak normy obyczajowe, moralne oraz normy ustanowione przez różne organizacje społeczne.