nowy typ społ., kształtujący się w krajach postindustrialnych, w których rozwój technologii osiągnął najszybsze tempo. W s.i. zarządzanie informacją, jej jakość, szybkość przepływu są zasadniczymi czynnikami konkurencyjności zarówno w przemyśle, jak i w usługach. Pojęcie pojawiło się w latach 70. w pracach jap. i amer. uczonych i było odzwierciedleniem rzeczywistości ich krajów, w których istniała tzw. gospodarka informacyjna (50% Produktu Krajowego Brutto powstaje w obrębie szeroko rozumianego sektora informacyjnego, większość siły roboczej to pracownicy informacyjni). Społ. staje się s.i., gdy osiąga stopień rozwoju wymagający stosowania nowych technik gromadzenia, przetwarzania, przekazywania i użytkowania informacji i wytwarza multimedialną strukturę temu służącą - telekomunikacyjną opartą na światłowodowych infostradach. Ustalone przez państwa G-7 (1995) i UE (1993) zasady odnoszące się do s.i. to: powszechny dostęp wszystkich ludzi do podstawowego zakresu techniki komunikacyjnej i informacyjnej, otwarta sieć, czyli nieskrępowany dostęp do sieci wszystkich operatorów i usługodawców, zdolność wzajemnego łączenia się i przetwarzania danych, kompatybilność i zdolność współpracy wszelkiej techniki umożliwiająca pełen kontakt bez względu na miejsce pobytu ludzi, stworzenie warunków dla konkurencji w tej dziedzinie. Pojawienie się s.i. może oznaczać więc nowy podział świata i zróżnicowanie społ., niemożliwe do przezwyciężenia bez potężnych inwestycji w infrastrukturę i oświatę, za czym będą szły pogłębiające się różnice cywilizacyjne
i gosp. Polska z początkiem lat 90. wykazywała cechy społ. przedinformacyjnego i podstawą osiągnięcia fazy s.i. jest rozbudowa nowoczesnej sieci telekomunikacyjnej obejmującej wszystkich mieszkańców kraju oraz przygotowanie społ. do pełnego wykorzystania możliwości, jakie dają środki masowej komunikacji i informacji.
- SPOŁECZEŃSTWO POPRZEMYSŁOWE, postindustrialne
- ład informacyjny, porządek świat.w zakresie...
- SPOŁECZEŃSTWO GLOBALNE, najszersza liczebnie...