urzędowe stosunki między dwoma państwami realizowane poprzez misje dypl., stale funkcjonujące na terenie państwa przyjmującego. Ich podstawę prawną określa konwencja wiedeńska z 18 IV 1961, normy prawa wewn. oraz przyjęte tradycyjnie zasady kurtuazji. S.d. są ustanawiane na drodze legacji. Akredytacja i rozpoczęcie działalności przez szefa misji dypl. ( ambasadora, nuncjusza, posła, charg d'affaires) wymaga agreement ze strony państwa przyjmującego, złożenia listów uwierzytelniających. Do misji dypl. należy: reprezentowanie państwa wysyłającego i jego obywateli
w państwie przyjmującym, ochrona interesów państwa, prowadzenie rokowań, popieranie i rozwijanie współpracy we wszystkich dziedzinach, zbieranie legalnymi sposobami informacji o kraju pobytu i przesyłanie raportów. Zasadą jest, iż zadania te nie mogą naruszać prawa państwa przyjmującego, oznaczać ingerencji w jego wewn. sprawy. W przeciwnym razie może dojść nie tylko do uznania konkretnego przedstawiciela za persona non grata, ale również do zerwania s.d. Wygasają wówczas, po upływie wskazanego terminu, przywileje i immunitety dot. przedstawicieli i samej misji dypl. Najczęściej stosuje się łagodniejsze formy nacisku, jakim jest zawieszenie wzajemnych stosunków lub demonstracja niezadowolenia poprzez odwołanie swego reprezentanta na konsultacje.
W przypadku braku oficjalnych s.d., wynikającego z niemożności lub nieuznawania się wzajemnego przez kraje, stosuje się inne misje polit., spełniające podobne zadania np. istniały one w Austrii do 1955, w relacjach USA i Chiny (1973-78).
- PRZYWILEJE DYPLOMATYCZNE, szczególne uprawnienia...
- stosunki konsularne, urzędowe stosunki między...
- ZERWANIE STOSUNKÓW DYPLOMATYCZNYCH, w i w praktyce stosunków...