(1864-1920)
niem. prawnik, ekon. i filozof, jeden z twórców nowoczesnej socjologii. Profesor uniwersytetu we Fryburgu, później w Heidelbergu i Monachium. W kręgu jego zainteresowań nauk. były takie dziedziny, jak: teoria społ., historia ustroju i prawa, problemy gosp., socjologia władzy. W swoich rozważaniach wiele miejsca poświęcił problematyce państwa, które wg niego zawsze opiera się na istnieniu władzy, mogącej w sposób legalny zastosować środki przemocy. Wg W. występują trzy główne typy władzy: racjonalny (legalny) - oparty na prawie, tradycyjny - odwołujący się do tradycji hist. i charyzmatyczny - opierający na przymiotach osobowości przywódcy. W. preferował typ racjonalny jako najwłaściwszy dla demokr. państwa. Poświęcił też wiele uwagi biurokracji, którą identyfikował z adm. państw. Biurokrację przedstawił jako typ idealny o szczególnych cechach. Zaliczał do nich: organizacyjny i techn. perfekcjonizm urzędników mających specjalne kwalifikacje, fachowość, bezstronność
i racjonalność działania. Wskazując na rolę profesjonalnych ekspertów we wszystkich organizacjach, podkreślał, że ich praca sprzyja maksymalizacji efektywności i skuteczności zarządzania.