Lost Lake of Tennesee, Craighead Caverns
jaskinia krasowa w USA, w środk.-wsch. części stanu Tennessee; zawiera drugie pod względem powierzchni jezioro jaskiniowe na świecie o pow. 1,8 ha (dł. ok. 243 m, szer. ok. 67 m, głęb. do 27,5 m, żyją w nim bardzo dużych rozmiarów pstrągi tęczowe); dł. 2,3 km, głęb. 92 m; stanowi sieć korytarzy i wielkich komór w części lub całkiem wypełnionych wodą; bardzo ciekawa szata naciekowa, m.in. draperie i wodospady naciekowe, niektóre w kolorze czarnym i pomarańczowym (zabarwienie od tlenków żelaza), a przede wszystkim unikalne "jaskiniowe kwiaty" (nacieki w formie niewielkich krzaczków) znane tylko z kilku jaskiń na świecie. L.S. była znana i wykorzystywana przez człowieka od czasów prehistorycznych, jedna z jej komór służyła indianom Cherokee jako miejsce narad, potem wykorzystywna przez pierwszych białych osadników do przechowywania żywności. W czasie wojny secesyjnej (1861-65) z osadów na dnie jaskini wydobywano saletrę do produkcji prochu dla armi konfederackiej. 1905 odkryto jezioro; 1915 w jednej z komór urządzono salę do tańca, a w głębi jaskini produkowano bimber; w l. 40. wykorzystywana do hodowli grzybów; 1963 udostępniona od zwiedzania; obecnie popularna atrakcja turystyczna (po jeziorze pływanie łódką ze szklanym dnem), 1976 uznana za US Natural Landmark.