TURENIA

kraina historyczna w środk.-zach. Francji, obejmująca wsch. część basenu Loary, departament Indre-et-Loire; pierwotnie kraj celtyckich Turonów, we wczesnym średniowieczu zdobyta przez Wizygotów, 507 dołączona przez Chlodwiga I do państwa frankijskiego, początkowo jako samodzielne hrabstwo, od 940 pod rządami hrabiów Blois, od 1044 hrabiów Anjou, kolebka dynastyczna Plantagenetów; 1154-1205 w rękach ang., odzyskana przez Filipa II Augusta, 1259 formalnie włączona do Korony franc., od 1360 samodzielne księstwo; w XV-XVI w. miejsce pobytu dworu królewskiego (z tego okresu słynne zamki nad Loarą); po śmierci ostatniego księcia Franciszka d'Alençon (1584) ponownie włączona do Korony franc., utraciła na znaczeniu. Falista równina, poprzecinana dolinami rzek: Loary, Cher, Indre, Vienne; region roln.-przem., uprawa pszenicy, jęczmienia, winorośli, drzew owocowych, warzyw; gł. miasto: Tours.