miasto na Pojezierzu Gnieźnieńskim, nad Małą Wełną i Jez. Skockim (woj. wielkopolskie, powiat wągrowiecki); od 1367 prawa miejskie; ośr. działalności braci czeskich (XVI–XVII w.), osadnictwa szkockiego (XVI w.) i uchodźców z Brandenburgii (XVII w.); w XVII w. należało do Rejów (potomków Mikołaja); ośr. sukiennictwa, kołodziejstwa, handlu rybami; 1793–1919 w zaborze pruskim (udział mieszk. w powstaniach wielkopolskich 1848 i 1918–19); podczas okupacji niem. dwa obozy dla jeńców wojennych różnych narodowości; ob. siedziba gminy, drobny przem. spoż., drzewny, metalowy; gospodarstwo rybackie; 3,7 tys. mieszk. (2002); ośr. rekreacyjny nad jez. Skockim (kąpielisko); drewniany kościół z 1739, eklektyczny dwór z końca XIX w. w parku krajobrazowym.
- skok, (ju mp , bran ch)
- skoki, „wygodne buty”
- SKOKI LEKKOATLETYCZNE, techniczne konkurencje...