miasto na Wysoczyźnie Leszczyńskiej (woj. lubuskie, powiat nowosolski); 14,6 tys. mieszk. (2002); średniowieczna osada na szlaku handl. z Łużyc i Śląska do Poznania; wzmiankowana 1136; prawa miejskie 1273; siedziba kasztelanii; XIV-XV w. ośr. ziemi i starostwa grodowego; od 1532 wodociągi; ośr. sukiennictwa i tkactwa lnianego; XIV-1728 mennica miejska; od XVI w. ważny ośr. protestancki; od 1658 drukarnia, od 1724 kolegium jezuickie; od 1793 w zaborze prus., 1794 połączenie z Nowym Miastem (zał. 1663); po połowie XIX w. rozwój garbarstwa i garncarstwa; od 1857 połączenie kolejowe z Lesznem i Głogowem; postanowieniem traktatu wersalskiegoprzyznana Niemcom; od 1945 w Polsce; zabytkowy kośc. z XIV w., kośc. Franciszkanów, dawniej Bernardynów (XVII w.), kośc. ewangelicki z pocz. XVII w.; resztki murów miejskich (XIV-XVI w.), ratusz z 1. poł. XVI w.; Muzeum Wsi Wschowskiej (wyroby rzemiosła artyst., portrety trumienne, drewniane wiatraki).
WSCHOWA
Miejscowości