Karl (1779-1859)
geograf niem., prof. uniw. w Berlinie, czł. Królewskiej Akad. Nauk; obok A. Humboldta gł. twórca nowożytnej geografii; badał środowisko geogr. zajmując się związkami między nim a społeczeństwem; szukał wyjaśnienia dziejów ludzkości w przemianach przyrodniczych; prowadził studia porównawcze między różnymi obszarami; tak pojmowaną geografię nazywał "ziemioznawstwem"; podstawowym dziełem R. wielka geografia regionalna (nieukończona), której w latach 1817-54 ukazało się 20 tomów dotyczących Afryki i Azji; autor prac z zakresu historii geografii, a także map fizycznych.