przemieszczenia ludności na stałe lub pewien okres. Wyróżnia się imigrację (napływ), emigrację (odpływ) oraz reemigrację, czyli powrót wcześniejszych emigrantów; repatriacja oznacza organizowany przez władze publiczne powrót osób, które znalazły się poza granicami kraju wskutek np. działań wojennych lub przesiedleń. M. dzieli się według trwałości na stałe (związane ze zmianą miejsca zamieszkania), okresowe (na dłuższy czas, ale zzamiarem powrotu) icodzienne (głównie dojazdy do pracy iszkoły). Podział m. według kierunków oznacza wPolsce przejazdy miasto-wieś (przewagę ma imigracja do miast) oraz kraj-zagranica (przeważa emigracja). M. według przyczyn dzieli się na ekonomiczne, mające na celu polepszenie bytu (zwykle są indywidualne oraz dobrowolne), ipozaekonomiczne (często zbiorowe iprzymusowe), ze względów rodzinnych, religijnych, politycznych, narodowościowych, społecznych; osoba wyjeżdżająca ze względu na rozwój sytuacji zagrażającej jej bezpieczenstwu, zdrowiu lub życiu to uchodźca (w 1994 na świecie było ich ok. 27 mln), ajeśli została objęta akcją przymusową, to jest wysiedleńcem. Większość migrantów zagranicznych kieruje się do krajów Europy Zachodniej (gł. zEuropy Środk. iWsch., Turcji, Afryki Pn. oraz byłych kolonii), Stanów Zjednoczonych iKanady (gł. zMeksyku iKaraibów); Australia, Nowa Zelandia iAfryka Południowa mają znaczenie drugorzędne. Zob. też bilans migracji.
migracja
Geografia