(1880-1970)
grafik i malarz polski; od 1904 w Paryżu; twórca grafik (akwaforty, sucha igła, mezzotinta, akwatinta) o finezyjnej kresce i oryginalnym ujęciu tematu, pełnych symbolicznych znaczeń, o bogatych efektach światłocieniowych (Narodziny perły, Duch epoki); ulubionym motywem były widoki architektury (cykl wnętrz katedr franc. Katedry); ilustracje książkowe (do Vita nuova Dantego); wystawy indywidualne w Paryżu, Genewie, Warszawie, Poznaniu; udział w ponad 130 wystawach zbiorowych w całej Europie; 1937 Grand Prix na Międzynar. Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu; 1939 otrzymał tytuł honorowego prezesa ZPAP; od 1945 zajął się gł. malarstwem (pejzaże akwarelowe, gwasze); także projekty witraży (dla kośc. w Transloy) i ekslibrisy.