zakon kaznodziejski, zakon żebrzący, założony w Kościele katol. przez św. Dominika Guzmana w 1216 w celu przeciwstawienia się albigensom (nurtowi heretyckiemu w pd. Francji w XII-XIV), ma gałąź męską i żeńską; d. posiadali w swoich szeregach wybitnych uczonych ( Tomasz z Akwinu). W Polsce kolebką d. stał się kościół Św. Trójcy w Krakowie. Sławny był też klasztor w Sandomierzu.
- DOMINIK GUZMAN, (ok. 1171-1221)
- TOMASZ Z AKWINU, (ok. 1225-74)