(Wielki) (1712-86)
król prus. (z dyn. Hohenzollernów) od 1740. Odebrał Austrii Śląsk i utrzymał go w dwu wojnach śląskich (1740-42, 1744-45). W 1756 chcąc zająć Saksonię i Prusy Zach. rozpoczął wojnę 7-letnią, która mimo szeregu niepowodzeń pokazała siłę armii prus. w wielu zwycięstwach nad licznymi wrogami. Typowy przedstawiciel absolutyzmu oświeconego. Dbał o skarb i armię, zreformował sądownictwo, polepszył sytuację chłopów, tolerancyjny wyznaniowo. Utrzymywał kontakty z wieloma myślicielami i twórcami oświecenia eur. Główny autor I rozbioru Polski, germanizator Śląska i Pomorza; jeden z najwybitniejszych wodzów w okresie przednapoleońskim.