(65-8 p.n.e.)
najwybitniejszy poeta liryczny staroż. Rzymu, tworzył na dworze Oktawiana Augusta; w słynnym liście Do Pizonów zawarł teorię sztuki poetyckiej. Tworzył m.in. satyry, epody oraz pieśni (ody) stanowiące wzór dla przyszłych epok. Zwł. w pieśniach zawarł swoją filozofię życiową opartą na epikureizmie, zachęcał do korzystania z chwili obecnej (słynne powiedzenie carpe diem! - zrywaj /chwytaj/ dzień!).