państwo założone przez Czyngis-chana w pocz. XIII w. w wyniku zjednoczenia plemion mongolskich oraz podbojów. Po śmierci założyciela i.m., zarządzane przez jego synów i wnuków pod zwierzchnictwem wielkiego chana rezydującego w Karakorum, prowadziło dalsze podboje. Wnuk Czyngis-chana, Batu-chan prowadził ekspansję we wschodniej Europie ( najazdy mongolskie na Polskę). Okres szczytowej potęgi i.m. przypadł na rządy chana Kubilaja (2 poł. XIII w. ), który przeniósł stolicę do Pekinu; i.m. rozciągało się od granic Polski i Węgier po Morza: Japońskie, Żółte, Wschodniochińskie, Południowochińskie, Półwysep Indochiński, Himalaje, Zatokę Perską; na pn. sięgało pd. obszarów syberyjskich. W 2 poł. XIII w. nastąpił także rozpad i.m. na pięć części zw. ułusami. Odnowił i.m. Tamerlan w XIV/XV w. Zob. Tatarzy, Złota Orda.
- MONGOLSKIE LUDY, grupa ludów zamieszkujących...
- CZYNGIS-CHAN, właśc. Temudżyn, błędnie...
- MONGOLIA, państwo śródlądowe...