proces stopniowego jednoczenia państw Europy po II wojnie świat. U jego początków leżały inicjatywy franc. polityka Jeana Moneta i belg. polityka Paula Henry Spaaka. Jako krok wstępny można traktować porozumienie gosp. Belgii, Holandii i Luksemburga podpisane 1948 ( Benelux), które w 1960 przekształciło się w unię gospodarczą. Na szerszym forum pierwszym etapem było utworzenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (1952), Europejskiej Wspólnoty Gosp. (1957), Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (1957). Członkami EWG były: Francja, Włochy, RFN, Belgia, Holandia, Luksemburg. Następny etap stanowiło poszerzenie wspólnot o W. Brytanię, Irlandię i Danię (1972), powołanie Rady Europejskiej (1974) oraz unia celna. Pierwsze wybory do Parlamentu Europejskiego były w 1979. W 1986 przyjęto Jednolity Akt Europejski uzupełniający wcześniejsze zapisy traktatów cząstkowych. Pierwszego przewodniczącego Komisji Europejskiej wybrano 1985. Zasadnicze znaczenie miało przyjęcie traktatu z Maastricht tworzącego Unię Europejską (1992). Następne państwa: Austrię, Finlandię i Szwecję przyjęto do Unii w 1995. Perspektywicznym celem i.e. jest uczynienie z UE silnego organizmu polit. i gosp. zdolnego podjąć partnerską współpracę na arenie międzynar. z innymi mocarstwami. Dlatego w samej Unii coraz częściej podnoszą się głosy, iż przyjęcie nowych słabo przygotowanych państw może ten cel wyraźnie opóźnić. Niektórzy politycy i politolodzy w krajach UE postulują w pierwszej kolejności dalsze zacieśnienie więzów między dotychczasowymi krajami członkowskimi do poziomu ścisłej federacji. Z punktu widzenia Polski hasło i.e. rozumie się najczęściej jako jej poszerzenie z udziałem III RP.
- integracja, (łac. integratio )...
- integracja europejska, pojęcie odnoszące się...
- integracja europejska, – szerokie pojęcie...