(przed 4. p.n.e.-ok. 30 n.e.)
z punktu widzenia hist. prorok i nauczyciel żyd., założyciel chrześcijaństwa. W świetle 4 Ewangelii i innych pism Nowego Testamentu ( Biblia), pism wczesnochrześcijańskich oraz świadectw niechrześcijańskich (rzym. i żyd.) J. Ch. działał ok. 30 r. n.e. w Palestynie, głosząc nadejście królestwa Bożego. W ewangelicznym kazaniu na Górze zawarto najpełniejsze orędzie J. Ch. dotyczące miłości Boga i bliźniego. J. Ch. umarł na krzyżu skazany przez władze rel. (żyd.) i polit. (rzym.). Przedmiotem wiary uczniów J. Ch. stało się mesjańskie ( mesjasz) i zbawcze posłannictwo jako Syna Bożego oraz przynoszące całkowite zwycięstwo nad złem i śmiercią zmartwychwstanie J. Ch. Pomimo sporów teologicznych (zwłaszcza w IV-V w. ) główne nurty chrześcijaństwa uznają, że J. Ch., będąc Bogiem, stał się człowiekiem i stąd jego osoba jako doskonałego pośrednika między Bogiem i ludźmi posiada dwie natury: boską i ludzką. Zob. też arianizm, Paweł z Tarsu.
- Jezus Chrystus, ( Jezus hebr. "Bóg...
- JEZUS CHRYSTUS, (hebr. Jeszua, Jehoszua...
- Chrystus, męczeństwo Chrystusa,...